1 Mayıs

Bugün 1 Mayıs. Emeğin ve alın terinin bayramı. Yani İşçinin. Peki Türkiye Cumhuriyeti'nde işçi ne demektir biliyor muyuz? Ben söyleyeyim. Bu ülkede işçi;

-Ekmeğini kendi kazanmayan, ekmeği patron veren kişidir.

-Patronun istediği kadar çalışıp, ek mesai nedir bilmeyen kişidir.

-Sofrasındaki ekmeğin, kendisine helal-haramdan bahsedenlerin sofrasından daha helal olduğu kişidir.

-Hak talep ettiğinde kapının önüne konan kişidir.

-Fabrikalarda, atölyelerde, avmlerde, patronların, şeflerin ya da müdürlerin tacizine maruz kalmak zorunda kalan kişidir.

-Bugün karnını nasıl doyuracağını düşünen, gelecek planlaması denen şeyi yapamayan kişidir.

-Her yıl 2 bin tanesi iş kazasında ölen, 12 bin tanesi mesleki hastalıklara  bağlı ölen kişilerdir.

-Grev, toplantı, protesto, gösteri, yürüyüş gibi haklarını kullandığında terörist ve hain olan kişidir.

-Yukardaki hakları tek bir mitinge gitmek için kullandığında yerli ve milli kişilerdir.

-Aynı işi yapıp aynı ücreti almayan kişilerdir.

Ve saydıklarımın yanında sayamadığım bir sürü şeydir bu ülkede işçiler. Emeği sonuna kadar sömürülen, buna rağmen baskı ve zulüm gören, hakkını öğrenmesi dahi engellenen bir sınıftır bu ülkede işçi sınıfı. Hatta sınıf bile değildir. O bilince ulaşması dahi engellenmiştir.

Şimdi mübarek Ramazan ayındayız. Pandemi ile mücadele ediliyor. Kahvehanelerde, cafelerde, dönercide, tostçuda, çorbacıda aklınıza gelebilecek her yerde çalışan işçiler ne alemde? 2 ay olacak bu adamlar çalışmıyor. Berber olan traş etmiyor. Sigortalı çalışanlara verilen maaş desteğini cebine atan işverenler var. Lafa gelince de ekmek veriyoruz. Ekmeği kazanan işçidir. Alınterinin hakkını versen yeter. Ekmeğin senin olsun. Adamın hak ettiğini ver önce sen. Rızkı veren Allah'tır. Kendini ne sanıyorsun? Yok ekmek verdim. Yok ekmeğimizi yedi bilmem ne. Geçin bunları. O ekmek o işçinin alın teri. Bunu öğrenin artık. Şirk koşmak dahi affedilebilir Allah katında. Ama kul hakkı affedilmez. İşçi dediğiniz de kul efendiler bilesiniz.  Emeğin sömürüldüğü bu düzende, işçilerin alın terinin sadece %1'lik bir kesimin refahı için kurban edildiği bu düzende işçinin bayramını 1 gün kutlamak ne kadar samimidir? Şimdi sosyal medya hesaplarında, emek ve dayanışma gününü kutlayan mesajlar dolup taşacak. Peki bunun samimi olduğuna kim inanacak? O mesajı talimatla attırdığın işçi dışında…

200 Milyar TL ekonomik destek paketi açıklanmış ama işçi ve esnaf yine perişan. Sen işçinin ramazan sofrasını bir gördün mü? Sen esnafın nasıl kira ödeyeceğini hiç sordun mu? Varsa yoksa patronlar. Tabi patronlar batarsa işçiler işsiz kalır değil mi? Mantık bu yani. Makinenin dişlisi ordayken işçi onu çalıştırır. Patron bulunur. Kan emiciden daha çok ne var bu ülkede. Bunların hesabı nasıl verilecek hiç mi düşünmüyorsunuz? Aylık 3 bin TL maaş alan adamlara sorgusuz sualsiz yapılan Bin TL'lik yardımı asgari ücretle bu süreçte dahi çalışmak zorunda olan işçiye yaptın mı? 800 TL işsizlik maaşı alan işsiz adama bu süreçte aynı Bin TL'lik yardımı yaptın mı? Görmüyoruz ama biz. Duymuyoruz. Bilmiyoruz değil mi? Bilin ki herkes neyin ne olduğunun farkında. Günü geldiğinde hesap sorulduğunda nerde hata yaptık diye düşündüğünüzde bugün söylediklerimizi aynen söyleyeceğiz.

1 Mayıs İşçi ve Emekçi Bayramını kutluyorum. Dünyadaki tüm işçileri hatta artık şüpheliyiz, varsa uzaydaki işçilerin de hatta işçi karıncaların da bayramını kutluyorum. Emeğin sömürülmediği, işçilerin haklarını sonuna kadar aldıkları, haklarının bilincinde oldukları, işçi ölümlerinin yaşanmadığı, işçi sınıfının patronlara boyun eğmediği 1 Mayıslar yaşamayı umut ediyorum.