Gençlik ve siyasete dair umutlar…!

Bingöl Valisi Sayın Ahmet Hamdi Usta'nın “İlköğretim Haftası” mesajında öğrencilere yönelik hitabındaki “En büyük düşmanımızın cehalet ve tembellik, en büyük dostumuzun da güzel ahlak ve faydalı bilgi olduğunu unutmayın” sözünü okuyunca gündeme dair düşünceler bir bir belirmeye başladı hafızamda...!

Düşman dediğimiz “Cehalet” ne yazık ki şehrin en büyük belası olarak önümüzde duruyor!

Gece yarısı sokakta bağıranlar, yüksek sesle araçta müzik dinleyenler, sokakta yürürken yüksek sesle konuşup kahkaha atarak insanları uykularından edenler, parklara zarar verip uyarılara diklenerek karşılık verip belasını arayanlar ve dahası…

Çözüm ne? Çözüm yok maalesef! Herkes ettiğiyle kalıyor.

Yeni neslin dost denilen güzel ahlakı kaybedip ‘cehalet' denilen düşmana sarıldığı bu dönemde açıkçası gelecekten pek bir umudum yok! 10-15 yıl önce “50 yaş ve üstü defnedildikten sonra bu memleket düzelir” diyordum ama bu gençliği görünce artık demiyorum!

Acıdır ki, gelen nesil giden nesli aratıyor!

Umutsuzluğum gençlerle sınırlı değil elbet!

Şehrin siyasetinde de umutsuzluklar bir ur gibi sarmış etrafımızı!

Neden mi?

Son birkaç paylaşımımdan sonra dahil olduğum sohbetlerde hemen herkesin benzer şikayetini dinledim ama bundan duyduğu rahatsızlığı dile getiren var mı diye baktım? YOK!

Neden? Siyasilerle kötü olacağını düşündükleri için!

Kötü bir şey mi söylüyoruz? HAYIR!

Peki neden dile getirmiyoruz?

Siyasilerin yanlış anlama ihtimaline dair hesaplardan ötürü!

Doğru ve güzel olanı kim, neden yanlış anlasın? Hakaret değil, tavsiyedir nihayetinde!

Örneğin, geçen gün bir düğün töreninde karşılaştığım siyasi atmosfer, şehrin geleceğine dair umutlarımı yitirmem için pek âlâ geçerli bir sebepti!

İl Genel Meclis üyelerinin profillerine baktım, bir şehrin gelecek yatırım planlamasını ve bütçesini yapan İl Genel Meclisi maalesef vizyon bakımından adeta yerlerdeydi! Kamu kısmı olmasa, bu Meclis nasıl bütçe yapar, hizmet akışını nasıl sağlar inanın hiç de gözüm kesmiyor!

Birçoğunun okuma yazması var mı bilmiyorum ama tanıdığım kadarıyla varsa da çok dip seviyede!

İlla yüksek diplomalı olmalarını beklemiyorum ama en azından “proje üretebilecek potansiyele sahip, kamu diplomasisini bilen, hesap kitaptan anlayan, konuştuğunda karşısındakini ikna edebilme becerisi bulunan, hitabeti düzgün, teknolojiye hâkim, vizyon sahibi olmalarını beklemek” karşılığı bulunamayan bir talep değildir herhalde.

Benzer cümleleri, genelleme yapmak olmasa da geniş çerçevede belediyelerin meclis üyelikleri için de telaffuz etmek haksızlık sayılmaz!

Bu konudaki bir sohbette karşımdakilerin çoğu şu cümleyi kurdu; “Siyasette kimse kendinden iyisini ya da dengini istemiyor, o yüzden vizyon sahibi değil de itaatkâr olanlar tercih ediliyor. Bu sebepten kaynaklı değişik yüzleri görmek pek de mümkün olmuyor. Hep aynı eksende şekilleniyor siyaset!”

Ortaya çıkan tablo gösteriyordu ki, toplum bunu kanıksamış, vizyon ve değişim beklentisini yitirmiş!

Sordum bu konuda sitemkâr birine, “Bu dönem tüm partilerde değişim olur ve gerçekten şehre yakışır bir vizyon ekipleriyle seçmen önüne çıkarlarsa tepkiler nasıl olur?” diye

El cevap; “Böyle bir ekiple çıkarlarsa sahaya, insanlarda bir umut yeşermesi olur, güçlü bir destek elde etmeleri de kaçınılmazdır.”

Esecek rüzgâra bağlı olmakla birlikte toplumun da bu konuda handikapları var elbette! Bugün önünüze vizyon sahibi biri ile size yakınlığı bulunan vizyonsuz birini koysunlar, kimi tercih edersiniz? Muhtemelen yakınlığınızın bulunduğu kişiyi!

Neden?

“Kırmızı olsun iki kuruşu fazla olsun” mantığının zihinsel altyapısı misali, sevdiğiniz ya da tanıdığınız olması gibi...!

Siyasette bir denge muhakkak vardır! Ama siyaset kurumları tercihlerini her bölgenin vizyon sahiplerinden yana kullanırsa, tercihler değişse de sonuç memleket yararına olacaktır!

Deniyor ki; “Vizyon sahibi insanlar müracaat etmiyor, biz de olanlar arasında tercihte bulunuyoruz”

Vizyon sahibi insanlardaki çekince ne? “Müracaat ettiğimizde tercihler vizyondan uzak kişilerden yana olursa itibarımız zedelenir, gururumuz incinir. Madem öyle, neden kendimizi küçük düşürelim ki?”

O halde siyasilere düşen görev şu ki, herkes her bölgenin vizyon sahibini bulacak, teklifi kendisi götürecek ve gerçekten hizmet edip şehre katma değer sağlayacak doğru bir ekiple toplum karşısına çıkacak!

Mevcut Meclis üyeleri gönül koyacaktır söylediklerime ama bir kuzenimin meşhur bir sözü vardı;” “Hatır için konuşamam” diye…

Herkes gıyabında çok iyi insan olabilir! Ama bizim aradığımız sadece iyi insan değil ki! Bu şehre katkı sunulmayacaksa bu da bir kötülüktür!

Kendini yetiştirmiş, aklı başında, toplum adabını bilen, proje üretece kapasitede nice genç insanımız var! Diplomasının bir önemi yok! İlkokul mezunu bir gazeteci arkadaşımın üniversite mezunlarını cebinden çıkardığını, hatta onlara ders verecek kapasitede olduğunu pek âlâ biliyorum! Meseleyi diplomayla sınırlandırmak doğru olmaz. Kişinin kendini yetiştirmesiyle alakal bir durum!

Düşünün ki, “e-mailiniz var mı?” diye sorduğumda “O nedir? Valla ben anlamıyorum” diyen bir Meclis üyesinden nasıl bir cevher çıkmasını bekleyebiliriz? Bu şapkadan tavşan çıkar mı?

Bugün herkesin dilinde “vizyon” kelimesi sıklıkla dolaşıyor ama tercihler sonrasında “Neden benim bölgemin insanı değil ya da neden benim akrabam değil de diğeri” diyenler de çok olacaktır!

Seçim dönemindeki ‘bölgecilik” savaşları, “aileler arası üstünlük yarışları” vb. hususlar bu konuda tercih değişimlerini etkileyen ana sebepler oluyor. Partiler de bunu iyi kullanıyor! Ama bilinçli kesim yine tercihini bu kıstaslardan arındırarak yapıyor!

Bu da ayrı bir gerçek!

Bu konuda yakın geçmişteki bir seçim serüveninde “bölgecilik” yaklaşımına karşı yaptığımız “vizyon” tercihimizden dolayı çok eleştirilip hatta hakkımızda çokça propaganda yapanlar da oldu ama umursamıyoruz, tercihlerimizden dolayı bir pişmanlık da yaşamıyoruz! Eksiğini, hatasını görürsek eleştirmek de geri durmayız!

Sözün özü; toplumun yeni isimlere, şehre katma değer sağlayacak vizyon sahibi kimselere, siyasilerin de bu yönde bir kararla siyasetteki bakış açısını değiştirmeye ihtiyaç var!

Olur mu? Bilemem ama ben yine de ifade etmek istedim.

Gençliğe ve siyasete dair umutlarımızın yeşermesi, yeniliğin ve vizyonun öncelenmesi, doğru tercihlerle şehrin gelişim açısından kazanımlar elde etmesi dileğiyle…

Biz bize düşeni söyledik. Taktir siyasi makam sahiplerinin ve sonrasında bu tercihleri oylayacak kıymetli halkımızındır.

Vesselam....