Kılıçdaroğlu'nun genç anısıKılıçdaroğlu: Unutamadığım çocukluk anılarımdan biridir: Ortaokul öğrencisiyiz. Genç İlçesinin herhangi bir köyüne giderdik. İnanır mısınız o köydeki insanlar bizi karşılarlar, yere sofra kurardı ve o sofraya oturup yemek yerdik. Ne biz onları tanırdık, ne de onlar bizi tanırdı... Düşünün insan sevgisini...CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Hürriyet Gazetesi'nden Aynur Tartan'a verdiği röportajında siyasi yaşantısından ileride yaşamak istediği yere, çocukluk anılarından ailesine her şeyi anlattı… Beşinci sınıfı ve ortaokulu Bingöl'ün Genç İlçesi'nde okuduğunu anlatan Kılıçdaroğlu, Genç'teki anılarından ve arkadaşlarından, hayatında ilk kez tren gören birinin nasıl korkup kaçtığından da bahsediyor. İşte Kılıçdaroğlu'nun o röportajından önemli kestiler… Yedi kardeşli kalabalık bir aile... Nasıl bir eve doğdunuz? - Kendimi hatırladığım ilk yer Van'ın Erciş ilçesi. Yemyeşil, çok güzel. İnsanları da son derece sıcakkanlıydı. Babam memurdu, ben de ilkokula orada başladım. Kalabalık bir aileydik ama iki kardeşim benimle Erciş'e gelmemişler, Tunceli'de kalmışlardı. Yıllar sonra gördüm onları... Neden yıllarca ayrı kaldınız? - Ninem onları bırakmak istememiş ve “Yanımda kalsınlar” demiş. Yıllar sonra o iki kardeşimle karşılaştım. İlkokula ikiz kardeşimle başlamıştık. Aynı sınıfta mıydınız? - Evet, aynı sınıftaydık. Zaten küçük bir okuldu. Babamın tayini çıktı. Erciş'ten ayrılıp Tunceli'ye gittik. Bir yıl kaldık. İlkokul dördüncü sınıfı orada, beşinci sınıfı ve ortaokulu Bingöl'ün Genç İlçesi'nde okudum. Yaramaz bir çocuk muydunuz? - Kavga ettiğimi hiç hatırlamıyorum. Her öğrencinin yaptığını biz de yapıyorduk. Öğretmenlerimize isimler takıyorduk. Ama başarılı bir öğrenciydim. Okulda bir tören olmuştu. İstiklal Marşı'nın on kıtasını ezbere okudum. Allah rahmet eylesin babam çok mutlu olmuştu. Memur bir babanın çocuğu olarak birçok yeri gezdiniz. Sizi en çok neresi etkiledi? - Bingöl'ün Genç ilçesi. Orada köklü arkadaşlıklarım oldu. Hâlâ görüşüyor musunuz arkadaşlarınızla? - Çok sık olmasa da bir araya geliriz. Çocuklukta yaşadıklarımızı konuşuruz. Bu arkadaşlarım farklı düşüncelerde. Örneğin birisi daha sonra Refah Partisi'nden belediye başkanı seçildi. Ama çocukluğun beslediği arkadaşlıklar kolay unutulmuyor. Ailede öne çıkan bir tek siz mi varsınız? - Üniversiteyi bitiren tek kişiyim. İkizim ortaokulda bıraktı okumayı. KIZGINLIĞIMI SUSARAK ANLATIRIM Size tıpa tıp benzeyen bir ikiz mi? - Yoo, aynı yumurta ikizi değiliz. Çocukluğunuzdan kulağınızda kalan bir anne-baba nasihati var mı? - Aklımda kalan baba nasihati, “Sen doğru dur, eğri belasını bulur.” Hayatımda kavga ettiğimi hiç hatırlamıyorum. Yaradılışım böyle. Kızgınlığınızı karşınızdakine nasıl ifade edersiniz? - Susarak... Sabahları güne kaçta, neyle başlıyorsunuz? - Genelde 7.30'da kalkıyorum. İlk iş gazeteleri okurum. Hepsini okurum ancak ilk dörtte sıra şaşmaz: Hürriyet, Milliyet, Cumhuriyet ve Vatan. Genel başkanlıktan sonra hayatınızda neler değişti? - Özel hayat diye bir şey kalmadı. Hiçbir tiyatro oyununu kaçırmaz, sinemaya giderdim. Bu ağır yükü omuzladıktan sonra sosyal hayatı askıya aldık. Geçen gün bir arkadaşımın Küçükesat'ta açtığı sahaf dükkânına gittim. Çok güzel kitaplar, gramofonlar... O havayı teneffüs etmek çok güzeldi. Bu ağır yükten bazen yoruluyor musunuz? - Hayır, yorgunluk değil de siyasette ahlak dediğimiz kavramın oluşması lazım. Siyaset adamı inandığı doğruların arkasında durmalı. Eğer bir sorumluluk üstleniyorsanız etik değerlere daha fazla önem vermeniz gerekiyor. Hobileriniz, tutkularınız, kendiniz için yapmak istediklerinizi rafa mı kaldırdınız? - Bu dönemde rafa kalktı... Gençliğimde pul koleksiyonculuğuna meraklıydım. Eyvah! Kızlara gösterdiniz mi? - Yok, öyle bir şey olmadı... Zarflardan damgalanmış pulları kesip hâlâ saklarım. En son ne zaman tatil yaptınız? - Rize'de iki gün tatil yaptım. Sonra Gaziantep olayı olunca yarıda kesip oraya gittim. Kitap okumaya vakit bulabiliyor musunuz? - Otomobille bir yere giderken kitap okuyorum. Öğrenciliğimden gelen bir tutku. Piyasada çok zor bulunan hatta bulunmayan kitaplar kitaplığımda mutlaka vardır. EVDE GENEL BAŞKAN HANIMDIR Sevgi, aşk hayatın neresinde? - Hayatın kaynağı sevgidir, aşktır. Baktığınız zaman sevgi üzerine, aşk üzerine tasavvuftan tutun da kitaplara, şiirlere, romanlara kadar pek çok şey yazıldı. Kaç yıllık evlisiniz? - 1974'te evlendik, 38 yıllık evliyiz. Evin genel başkanı kim? - Hanım tabii ki. Hatta güzel bir fıkra anlatayım. Temel'e “Nerelisin?” diye sormuşlar. ‘Valla, henüz evlenmedim' demiş. Bizimki de biraz öyle. Aslında Türk toplumu çocuk erkil bir yapıya sahip. Çocuk olduktan sonra bütün sevgi çocuk üzerinde yoğunlaşır. Onların nasıl büyüdüğünü gördünüz mü? - Doğrusunu isterseniz fark edemedim. Üçü de İstanbul doğumlu. Bürokraside görev alıp Ankara'ya gittikten sonra geç saatlere kadar çalışıyordum ve hafta sonu dışında onlara hiç vakit ayıramıyordum. Siyaseti eve taşır mısınız? - Evde babayım ve eşim. Siyaseti zorunlu olmadıkça konuşmam. Zaten evde çok az konuşurum. Evdekiler sizin hayatınızı mı yaşıyor yoksa herkesin bir hayatı var mı? - Çocukların her birinin kendi hayatı var. Oraya müdahale etmiyoruz. Kızım evli. Diğer kızım İstanbul'da bir bankada avukatlık yapıyor. Oğlum Güney Kore'de doktora yapıyor. Onunla Skype aracılığıyla görüşüyoruz. Dolayısıyla eşimle baş başayız. Çocukların “Baba hiç göremiyoruz seni...” sitemleri oluyor mu? - Eskiden, daha ilköğretimde okurlarken, “Babamız bizi dışarıya çıkaracak” diye hafta sonunu beklerlerdi. Ben onları bir pastaneye götüreceğim... Aradan yıllar geçti bir hafta sonu oğluma “Güzel bir film gelmiş, beraber gidelim mi?” dedim. “Baba ben arkadaşlarımla gideceğim” dedi. Öyle anlaşıldı ki artık kendi dünyaları var. DOKTOR CHP'Lİ Mİ? Aklınıza geldikçe sizi tebessüm ettiren bir anınız var mı? - Kürt sorunuyla ilgili çözümümüzü götürmek üzere Sayın Başbakan'ı ziyarete gitmiştik. Sağlık sorunu nedeniyle ameliyat geçirmişti. Boğazından aşağı nefes alabilsin diye ameliyat sırasında bir aygıt indirilmiş. O da ses tellerini biraz rahatsız etmiş. Bunu anlatınca “Herhalde o doktor CHP'lidir” dedim. Sayın Başbakan önce ciddi sandı “Gerçekten CHP'li mi?” diye sordu. Böyle renkli anılar var. KÜÇÜK BİR KASABAYA MESELA BURHANİYE'YE YERLEŞMEK İSTERİM Bir gün başınızı alıp gitmek isterseniz, nereye gidersiniz? - Sessiz, sakin küçük bir Anadolu kasabasına gitmek isterim. Özel bir tercihim yok. Burhaniye olabilir mesela. Siyasetçi emekli olmaz; siz emekli olunca Anadolu kasabasına yerleşip ne yapacaksınız? Politika mı? - Yok, aslında anılarımı yazmak isterim. Özellikle de siyasetteki anılarımı. Zaman zaman gözleriniz doluyor ama o son damla hiç akmıyor... Ne zaman akar? - Duygusal anlarımız var elbet. Film izlerken, şiir okunurken ya da şehit cenazesinde duygulanmamak mümkün değil. Ama o anlarınızda da hep bir kontrol var... - Hayat bize bunları öğretti. Gönlümde yatan, bu ülkede herkes mutlu olabilsin. Bu coğrafya çok güzel. Siz İstanbul'u seviyorsunuz. Bütün dünya İstanbul'u seviyor. Hepimiz İzmir'i seviyoruz. Çocukluğum Bingöl'ün Genç ilçesinde geçti. Küçük bir ilçeydi orası, hâlâ giderken heyecanlanıyorum. Sizin kaçıp nereye gideceğiniz belli oldu. Burhaniye'ye, Bingöl'ün Genç ilçesi de ilave oldu... - Niçin olmasın! Bakın unutamadığım çocukluk anılarımdan biridir: Ortaokul öğrencisiyiz. Genç İlçesi'nin herhangi bir köyüne giderdik. İnanır mısınız o köydeki insanlar bizi karşılarlar, yere sofra kurardı ve o sofraya oturup yemek yerdik. Ne biz onları tanırdık, ne de onlar bizi tanırdı... Düşünün insan sevgisini... Şimdi gittiğinizde öyle değil mi? - Yine öyle ama ciddi bir duygu kopukluğu çıkıyor ortaya. O duygudaşlığı yeniden yakalamak zorundayız. Ben çocukluğumda yaşamı boyunca ilk kez tren gören insanı da gördüm. Ve nasıl korkup kaçtığını hatırlıyorum. YORUM YAZIN
|
|