'Saadet Partisi'nde liderlik sorunu yok'

Bir kere birincisi IMF ile ilişkiler. Sayın Başbakan IMF ile ilişkilerini göz göre göre, hem de seçim meydanlarında tamam anlaşmayacağız demesine, bizim ikazlarımıza rağmen öyle görünüyor ki, IMF ile anlaşmayı yenileyerek ve mevcut yanlışlıkları derinleştirerek devam edecek. Herhalde burada durması lazım. Bir başka husus, genişletilmiş OrtaDoğu projesinin eş başkanlığıdır. Orada durması lazım. Türkiye'nin, bölgenin demokratikleşmesi için bir araç olarak algıladılar. Genişletilmiş Orta Doğu projesi bu bölgeye iç çatışmaları, işgalleri getirdi, bundan başka da bir şey getirmedi. Bu projenin Türkiye eş başkanlığını yapamaz, orada durması lazım. Yine bu hükümet iktidara gelirken en çok söylediği şeylerden bir tanesi yolsuzluk meselesiydi, mesela bizim”Harun gibi gelip, Karun gibi gitmeyeceğiz”lafı aslında bir uyarıydı. Durun bir dakika demenin çok açık bir uyarısıydı. Bu seçim kampanyası da göstermiştir ki, bu konuda bir Karunlaşma endişesi milletimizde fazlasıyla vardır. İktidarın bu endişeyi de ortadan kaldıracak çok köklü tavır değişikliklerine gitmesi gerekiyor.

Ben de konuşmalarımda ağırlıklı olarak bizim üzerimize düşenin dünyada küresel bir uygarlık krizin yaşandığı şu dönemde, Türkiye'nin medeniyet siyaseti icra etmek olduğunu düşünüyorum. Medeniyet siyasetini, muktedir siyaseti önemsiyorum. Dünya şu an sadece ekonomik ve siyasi krizle karşı karşıya değil 3 asırdır dünyayı yöneten medeniyet değerleri iflas etti. Bu ekonomi politikalarındaki, neoliberal politikalardaki iflasla görünüyor. Buradan çıkış yolu, daha paylaşımcı, daha hakkaniyetli, daha insaniyetli yeni medeniyet değerlerinin ortaya çıkmasıyla mümkün olacak bir süreçtir. Bu anlamda Türkiye, kendi cevaplarını evrenselleştirecek çabayı ortaya koymalıdır. Zaten bunu batı dünyası da gördüğü için 80'lü yılların ortasında medeniyetler çatışması tezi gündeme getirildi. Yani nasılsa biz hakimiz, etkiniz, güçlüyüz, hazır diğer medeniyetler bir cevap bulmadan biz diğerlerinin üstüne baskı kuralım, bunu medeniyetlerin çatışma ortamı sağlayalım, özellikle 11 Eylül terör olaylarından sonra kırılma sürecine sokulan süreç budur. Özellikle Müslüman dünyası üzerine “ İslam terörizminin” baskısı konulmuştur. (Irak işgali, Afganistan, Sudan işgali) Burada bizim tezimiz, medeniyetler çatışması değil, medeniyetler yarışmasını öngörmektir. Farklı medeniyet havzaları, insanların hayrına olacak şekilde kendi tezlerini geliştirmelidir. Batı dünyasında medeniyet çatışmasının arkasından hemen “Tarihin, dinlerin sonu”geliştirildi. Ve batının modern değerleri dışında ortaya koyduğu her şeyin sonunun geldiği söylendi. Böylece bununla insanlara, “bakın dünyada bir küresel sistem var, neoemperyal tezlerle bu sistem devam ediyor, sakın ha fazla ileri gitmeyin, o sistemin varlığını engellemeyin, size bırakılmış bu alanda değerler üzerinden siyaset yapmayın”deniyor. Neyin üzerinden siyaset yapacağız? Pragmatizm, yani çıkarların. Peki kimin çıkarı? Dünyayı yöneten egemenlerin çıkarı. Bu çıkarlarını yürütürken de bizim gibi siyasetçilere ufak bir hareket alanı verilecek. Eğer sen küresel beylerin çıkarlarıyla çelişmeyecek yerde durursan sen de siyasetini yapabilirsin'bunu söylüyorlar. Çıkarlar üzerine siyaset yapıp, egemenliğe dayalı bir dünya sistemini kabul ettiğiniz zaman(reel politik) o zaman geriye muktedir olmayan bir siyaset kalıyor. Yani evet çok oy alabiliyorsunuz. Bugün AK Partiyi benim en çok eleştirdiğim noktalardan birisidir. Son derece yüksek oy alıyorsunuz ama o oyların size veriliş gerekçelerini koruyacak bir muktedirliği ortaya koymuyorsunuz. Onun için seçim kampanyasında biz, “Fark var”sloganlarını kullanırken en çok milletin alkışını, iktidar olmakla, muktedir olmak arasında fark var!” dediğimiz zaman aldık. Gerçekten milletin bu farkı görmesi gerekiyor. Bizim siyasetteki temel anlayışımız, reel politiğe teslim olmadan, dünyanın gerçeklerini bilmek ve onun üzerinde Türkiye'yi nasıl güçlü muktedir bir ülke haline getirebilirizin mücadelesini vermektir.

Bu bir yerel seçim. Bundan önce yüzde 47 oy almış bir parti var. Olağanüstü asimetrik bir seçim kampanyası yürüdü. Bizim son derece kıt imkanlarımız yanında özellikle iktidar partisinin imkanları çok yüksekti. Kamu kaynaklarının güçleri, yerel yönetimlerin güçleri bir yerde hoyratça kullanıldı. Kampanya itibariyle zor şartlarda bir kampanya yaptık. Bizim kampanya öncesindeki tahminlerimiz yüzde 5 ile yüzde 7 aralığıydı. Bu oranı başarı olarak görüyorduk, yüzde 7'nin üzeri de zaferdi. Bu tabi ki olağanüstü bir zafer kazandık manasında da söylenemez ama şu ortaya çıktı. Saadet Partisi 26 Ekim 2008'de toplamı yüzde 3 olan, diğer partinin arasındaki dilim içindeydi. Ve bundan sonra Saadet Partisi Türkiye'nin siyasal denkleminin bir parçası. Bir başka önemli şey, çekim alanı, bundan da önemlisi bizim kırk yıllık siyasi mücadelemizde geniş toplum kesimleri ön yargısız bir şekilde bizi dinledi. Bunu televizyon programlarından, gelen maillerden, seçim meydanlarından biliyorum. Bizim seçim meydanlarına partili olarak gelen kitle kadar mutlaka kenarlarda izleyen insanlar oldu. Ve konuşmamızın sonuna kadar bu insanlar ayrılmadı. Belli ki bir kısmı oy vermedi, sonuç ortada ama sonuçta insanlar ilgiyle, dikkatle ve ön yargısız bir şekilde dinlediler. Biz zaten bu seçimde bir işaret fişeği atacağız diyorduk, işaret fişeği atılmıştır. Saadet Partisi iktidara hazırlanma süreci içerisindedir.

Kıt imkanlarla seçim kampanyası yaptık dediniz ama Rauf Tamer sizi Kampanya'nın en centilmen partisi ilan etmişti.  Sizin ilkerinizin bütün partiye yansıdığını, miting meydanı ihtilafı'nda bile çok güzel duruş gösterdiğinizi yazmıştı. Bu seçimlerin yada önceki seçimlerin en yüz kızartıcı, bu güzel tabloyu bozduğunu düşündüğünüz bir olay yaşadınız mı?

Kampanya sırasında da söyledim. Özellikle de iktidar ve muhalefet arasında konusuz, anlamsız, sokak kavgalarını hatırlatan , mahalle çocuğu üslubuyla sürdürülen tartışmalardır ve geriye baktığınız zaman da –ya bu adamlar ne dedi? diye sorduğunuzda hiç bir akılda kalıcı cümlesi olmayan, maalesef iktidar ve muhalefet çok kötü kampanyalar geçirmiştir. Geçmiş siyasetçiler içinde örneğin Süleyman Demirel ile Bülent Ecevit arasında, Özal'la Demirel arasında, Demirel ile Sayın Erbakan arasında siyasi polemikler olmuştur ama hiç birisi bir diğerine hakaret etmemişti. Bu seçim kampanyasının kayıplarından biri, iktidarla, ana muhalefetin üslubu zaman zaman yüz kızartıcı noktalara gelen anlamsız ve seviyesiz siyaset tarzıdır.

İstanbul'la ilgili bunu 99 seçimlerinde söylemiştim ama o olmuştur. İstanbul'da bizim hedefimiz oylarımızı yükseltmek ve ilgiyle izlenmekti. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanımızın kullandığı üslup da İstanbul zaten Kılıçdaroğu- Topbaş ikilemi içine sıkıştırılan seçim kampanyası içine girmek çok zordu, burada Saadet Partisi bunu başardı. Halka  sorduğunuz zaman üç aday vardı diye üç adayın ismini rahatlıkla söyleyebiliyor. Bu siyaseten önemli bir şeydi. Bunu İstanbul seçiminde başardık. Bu seçimlerde, evet, daha fazla ilde seçimi kazanmak mümkün olabilirdi ama Saadet partisi 15 ilde finishe giden parti olmuştur. Bunların içinde gönül arzu ederdi ki birkaç tanesi daha kazanılmış olsaydı. Bir önceki yerel seçimlere göre il ve ilçe beldelerinde iki katına çıkılmıştır. Ben gerçekçi birisiyimdir, hiçbir zaman uçuk, yukarıda, gerçekleşmesi hayal dahi edilmeyecek şeyleri söylemedim. Seçim sırasında bütün insanları motive etmek yerine ısrarla, bu seçimlerde işaret fişeği atılacak dedim.

Hayır olmaz. Nihayetinde seçime katılan bütün partiler bizim için birbirine, bize eşit mesafede olan partilerdir. Türkiye'de sadece iki parti yok. Zaten siyasete yapılacak en büyük kötülük de siyaseti iki parti arasına kitlemektir. Eğer siz iki parti arasına kitlerseniz, farklı fikirlerin, farklı çözümlerle gelecek partilerin önünü tıkamış olursunuz. Bu analizi son derece yanlış bulurum. Türkiye'de seçime katılan her siyasi parti legaldir, her aday da milletimiz tarafından oy verilmeye layık adaydır. Sonuçta seçim yapıldı, millet kimi seçmek istediyse onu seçti.

Bu politik olarak söylenmiş olmaktan öte hakikaten sevdiğim bir sözdür. Şunu kastettim, hesaplı olmayan, kafasının arkasında elli bin tilki dolaşmayan, söylediklerinin arkasında mertçe durabilecek olan intibasını vermişti Sayın Fakıbaba. Ve zaten seçimden hemen sonra da Saadet Partisine geçmiş olması bunu gösteriyor. Her hangi bir kimseyi eleştirmek için bunu söylemedim. Sadece orada aklıma geldi konuşma sırasında. Sonuçta bir müddet sonra insanlar hayat tecrübesiyle şunu anlıyorlar ki, hakikaten insanlar şeffaftır, baktığınız zaman arkasını görüyorsunuz. Bunları kastettim. İnşallah Fakıbaba, sonuna kadar Saadet Partisinin ilkeleri doğrultusunda, Urfa halkına güzel hizmetler edecektir. Ve sadece Urfa'da değil, o bölgede de bizim siyasetimizin gelişmesine katkı sağlayacaktır.

Fazilet Partisi kurulduğu gün, içinde tartışma başlamış olan bir partiydi. Ta o zamanlar öngörülerimin sonradan çıktığını gördük. Benim hep kalbimden geçen, bu geleneğin kendi içerisinde yenilenmesi mecburiyeti vardı. Bu çok doğal bir şey. 28 Şubat sürecinde ikilik bir ayrışma ortaya çıkarsa, ayrışan grubun siyaseten ve fikren çok uzak noktalara gidebileceğini de tahmin ediyorduk. Bu amaçla söylenmiş bir sözdür. Mühim olan o süreçte birlik ve beraberliğin sağlanmasını temin etmekti ve toplumumuzun önünde partimizin öne çıkan bir siyasi figür olarak da Sayın Erdoğan görünüyordu. Benim söylediğim sözün arkasındaki amaç, aman birlik, bütünlük bozulmasın bu süreci öyle geçirelim endişesiyle söylenmiş olan bir sözdü.

Bu tanımlar, 80'li yıllardan sonraki gelişme, dünyadaki emperyalist düşüncelerle gelişmiş olan ve neoliberal politikalar ve hemen arkasından 90'lardan sonra soğuk savaşın sona erdiği ve devam etmekte olan bu süreç, aslında siyaset biliminin geleneksel terimlerini de geçersiz kıldı. Bizim siyasetimizin merkezinde üç terim vardır: Özgürlük, adalet ve refah. Özgürlük kimin için? Herkes için, benim gibi düşünmeyenlerin de özgürlüğü. Adalet kimin için? Bana karşı olanlar içinde adalet. Refah kimin için? Bu toplumda yaşayan herkes için. Kendisini sol, sosyal democrat saydığı halde bu konularla ilgili hiç bir şey söylemeyen, işsizlerin, mağdurların, unutulanların lehine hiç bir şey söylemeyenleri biz nasıl sol sayacağız?Toplumda yüzlerce yılda oluşmuş olan değerlerimizin, geleneklerimizin hoyrat bir şekilde değişim sürecine atıldığı süreçlere karşı çıkmayanları nasıl muhafazakar sayacağız? Adalet duygusunun ortadan kaldıran bir özgürlüğü savunmuş olan liberalleri nasıl liberal sayacağız. Bu argümanların muhtevası değişmiştir. Şimdi insanlık özgürlük, adalet, refah temelinde herkese söz söyleyen yeni bir siyasi sesi bekliyor. Biz o sesin merkezi, adresi olmak mecburiyetindeyiz.

Yok hayır bu benim tamamen akademik bir çalışmamdı. Sanayi döneminin ekonomik yapılanmayı nasıl değiştirdiği, özellikle işçi-işveren ilişkilerini nasıl etkilediğini gösteren tezlerdi. Türkiye'de, ‘Sanayi Ötesi Dönüşüm' lafını da herhalde ilk kez ben kullandım, 1992 yılında. O gün doktora çalışmalarımızı da yaparken dünyanın bugün geleceği noktayı da öngörüyorduk. Bu küresel medeniyet krizi dediğimiz krize dünyanın sürüklenebileceğini görüyorduk, ne yazık ki bunlar da oldu. Onu politik analiz olarak almaktan ziyade ki, tabi ki içinde sosyal politika var, uluslar arası politikayla ilgili kısımlar da var ama sonuçta akademik bir çalışmaydı, siyasi bir çalışma değildi.

www.haberx.com